مقدّمه، تصحیح و تحشیة نوادر الحکایات و غرایب الرّوایات اثر عبدالنّبی فخرالزّمانی قزوینی (بخش دوم)

نوادر الحکایات و غرایب الرّوایات یا بحر النّوادر اثر عبدالنّبی فخرالزّمانی قزوینی، مولّف تذکر? میخانه است. این کتاب در سد? یازدهم تألیف شده و شامل یک مقدّمه و چهار یا پنج صحیفه و هر صحیفه شامل دوازده باب و هر باب مشتمل بر دوازده مجلس یا نادره است. این اثر در بردارند? حکایات و نوادر زندگانی پیامبران، امامان، پادشاهان و سایر طبقات اجتماعی جامعه، ذیل باب هایی با موضوعات گوناگون است که به شیو? نقل و گردآوری از کتب پیشین نگاشته شده است. نوادر الحکایات در ادام? سیر جامع الحکایاتی است که در دوران قبل از عبدالنّبی نوشته شده است. این کتاب دارای ارزش های زبانی و محتوایی فراوانی است که در جای جای این اثر ارزنده مشهود است، به گونه ای که هر خواننده ای را به خود جلب می کند. سوای این، کتاب فوق الذّکر به شیوه ای روان و سلیس نگاشته شده و از تکلفّات بارد و مصنوع، تهی و مبرّاست. از این کتاب 7 نسخه موجود است که شش نسخه از آن در کتابخانه های ایران و یک نسخ? در کتابخان? موز? بریتانیا نگهداری می شود. این تصحیح – که شامل باب ششم صحیف? نخستین تا پایان باب پنجم صحیف? ثانی است- بر پای? نسخ? کتابخان? مدرس? عالی شهید مطهّری (سپهسالار) به شماره نسخ?1674 تحت عنوان نسخ? اساس و نسخ? کتابخان? مجلس شورای اسلامی تهران به شماره نسخ?3171 به عنوان نسخ? بدل صورت گرفته است، ضمن اینکه از نسخ? کتابخان? مجلس شورای اسلامی تهران به شماره نسخ?8618 و نسخ? کتابخان? مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران به شماره نسخ?[55 ب]-72371 به عنوان نسخ مشورتی (کمکی) استفاده شده است، به گونه ای که اگر با کلماتی ناخوانا و مشتبه در متن دو نسخ? اساس و بدل برخوردیم، از این دو نسخه بهره برده ایم. هدف از این تصحیح، ضمن آشنایی با خصائص محتوایی و زبانی، دستیابی به متنی مصحّح و منقّح از این تألیف حنیف است.